مصاحبه اختصاصی دکتر رسول سالار (مدیر و موسس مرکز توانبخشی فرخنده)
مصاحبه دکتر سالار
مدیر و موسس مرکز توانبخشی فرخنده
گفتمان مدیریت باید فرهنگ سازی و اطلاع رسانی حمایتی باشد
س – تاریخچه تاسیس اینگونه مراکز و موسسات به چه زمانی بر می گردد و ایده های اصلی شما جهت تاسیس این مرکز چیست؟
ج – ضمن تشکر از تیم فصلنامه مکتب گفتگو به جهت حضور در این مرکز، حدوداً در سال ۱۳۷۵ سازمان بهزیستی نسبت به واگذاری بعضی از مراکز دولتی به بخش خصوصی اقدام نمود که فلسفه ی این کار چنین بوده است که بتوانیم کمک بیشتری به اینگونه فرزندان کنیم و سازمان بهزیستی کنترل ها و حمایت های لازم را نسبت به اینگونه مراکز انجام می دهد بطوریکه افرادی که دارای تحصیلات و ضوابط معینی هستند با همیاری و همکاری سازمان بهزیستی بتوانند در جهت کمک و نگهداری این معلولین انجام وظیفه کنند؛
لذا با توجه به این سیاست مقرر شد که اینگونه مراکز با رعایت اصول و قوانین و مقررات و آیین نامه های سازمان بهزیستی نسبت به اخذ موافقت اصولی و شروع به کار خود اقدام نماید و از آنجایی که رشته تحصیلی اینجانب قبل از پزشکی رشته فیزیوتراپی بوده است لذا شناخت بیشتری نسبت به جامعه معلولین داشته ام و از همان دوران دانشجویی این دغدغه را داشته ام که پس از ان بتوانم در راستای تأسیس مرکز توانبخشی کودکان فرخنده فعالیت هایی را انجام دهم و من نیز با فروش یک دستگاه آپارتمان پدری با اجازه ایشان، نسبت به تامین هزینه های اولیه و اخذ موافقت اصولی اقدام کردم و سپس با اجاره این مرکز در آبان ماه ۱۳۷۸ و انجام تعمیرات لازم و تجهیز و بازسازی آن توانستم بر اساس آیین نامه مورد تأیید سازمان بهزیستی مرکز را برای کار آماده و مهیا نمایم و در حال حاضر حدود ۱۸ سال است که مالک ساختمان مرکز ما را پذیرفته ولی در عین حال مالک ساختمان از همان ابتدا شرط اجاره ساختمان را این قرار داد که هیچ گونه مسئولیتی را در زمینه ی تعمیرات جاری و آتی نمی پذیرد و همه موارد استهلاکی و هزینه های ثابت و متغیر ساختمان بر عهده خود مرکز می باشد که هم اکنون این تعمیرات به طور مستمر توسط مرکز صورت می گیرد.
در نهایت از تاریخ ۱۰/۱۲/۱۳۷۸ با جذب تعداد ۲۵ مددجو فعالیت این مرکز به شکل عملیاتی آغاز شد که تا آخر اسفند همان سال تعداد مددجویان به ۴۰ مددجو افزایش یافت. در حال حاضر این مرکز مشغول نگهداری و مراقبت از حدودا ۸۰ مددجو می باشد.
س – نحوه برنامه ریزی و انجام فعالیت های مدیریتی و کاری این مرکز به چه صورت می باشد؟
از آنجایی که اینگونه مراکز به صورت شبانه روزی اداره می شوند لذا بایستی دارای همکارانی باشیم که در ساعات مختلف شبانه روز از لحاظ کارهای شخصی، بهداشتی، تغذیه و سایر موارد انجام وظیفه کنند لذا با توجه به مسائل کار درمانی، گفتار درمانی، روان درمانی، پزشکی و توانبخشی، اینگونه فرآیندها برنامه ریزی و زمان بندی می شود که هریک از همکاران عزیز با توجه به تخصص و تعریف کاری خود همکاری لازم و شایسته را طی آئین نامه مشخصی انجام می دهند که در بدو شروع کار هریک از اشخاص به آنها آموزش های لازم نیز داده می شود. در خصوص تامین منابع مالی، ماهیانه سازمان بهزیستی حمایت های لازم را انجام می دهد ولی علاوه بر آن وجود خیرین است که خوشبختانه این مرکز را کمک و یاری می رسانند و موجب گردیده اند تا این مرکز بتواند به فعالیت ها و وظایف کاری خویش بپردازد.
س – آیا سازمان های مختلف به لحاظ عملیاتی و هزینه ای به چه نحو با این مرکز برخورد می کنند؟
متاسفانه بیمارستان ها به شرایط فرزندان این مرکز و مسائل مالی ما توجهی ندارند و به لحاظ مالی و تامین دارو برای درمان کمکی به مدد جویان نمی کنند. از لحاظ بیمه و مسائل مرتبط با تأمین اجتماعی نیز قبلاً شرایطی وجود داشت که تخفیفی برای بیمه شدگان این مرکز قائل می شدند ولی در حال حاضر اینگونه تخفیفات وجود ندارد. پیش از این سازمان تامین اجتماعی نسبت به بیمه افراد مشغول در مرکز همکاری می کرده است ولی در حال حاضر این سازمان در این زمینه مانند گذشته با مرکز همکاری نمی کند. ولی در عین حال اندک مراکزی هم مانند یک مرکز دندانپزشکی در “ورداورد” وجود دارد که به فرزندان ما کمک شایسته ای می نمایند و ما را حمایت می کنند.
اگر شرایطی بوجود می آمد که شهرداری ملکی را در اختیار ما قرار می داد تا با جذب مددجویان بیشتر بهتر به کار خود ادامه دهیم بسیار خوب بود که متاسفانه این مساله نیز اتفاق نیافتاده است.
شایان ذکر است چنانچه شرکت ها، موسسات و بنگاه های مختلف کسب و کار در راستای کمک و یاری رساندن به اینگونه مراکز همکاری و اقدام نمایند هزینه های پرداختی، کمک و مساعدت آنها محاسبه گردیده و تأییدیه آن به شرکت ها و موسسات مربوطه ارائه می گردد که با ارائه این تأییدیه به اداره مالیات می توانند از معافیت های خاص مالیاتی بهره مند گردند.
س – برای آن دسته از مددجویانی که به لحاظ فکری و جسمی از شرایط بهتر و توانمندی بالاتری برخوردار هستند آیا این مرکز دارای برنامه ها و فعالیت های خاصی می باشد؟
ج – این مرکز دارای کارشناسان ورزشی، فرهنگی و هنری است که طبق برنامه های خاصی برای این مددجویان فعالیت های کاری خود را انجام می دهند و به لحاظ ذهنی و جسمی به مددجویان ما کمک می کنند (مانند کار با دست، جورچینی، سرودخوانی، گردش در محیط، نقاشی و …) و با توجه به این فعالیتها گروهی از مددجویان در روند رشد و ارتقای فکری و جسمی قرار گرفته و مهارت های بهتری را فراگرفته اند.
س – آیا از کارآموزان رشته های مختلف گروه پزشکی در این مرکز استفاده می شود و اطلاع رسانی می گردد تا پروژه های کارآموزی و درسی خود را در این مرکز به انجام برسانند تا بتوانند بیشتر به این مرکز، آن عزیزان نیز بتوانند به شکل مهارتی موارد مرتبط با رشته ی خود را از نزدیک فراگرفته و انجام دهند؟
ج – به عنوان ریاست این مرکز چندین بار این مسأله را تقاضا و پیگیری کردیم و علی رغم اینکه بارها و بارها از طرف این مرکز در این زمینه مذاکره صورت گرفته است متاسفانه از طرف مراکز آموزشی و دانشگاه های علوم پزشکی نسبت به این امر استقبالی صورت نگرفت و فعالیتی انجام نگردید، حتی از طرف دانشجویان رشته های اطفال و مغز و اعصاب نیز علاقه و استقبالی به عمل نیامد ولی امیدواریم در آینده بتوانیم خدمات موثری را از مراکز درمانی و دانشگاهی دریافت نماییم.
س – آیا در این حوزه و جهت نگهداری و درمان این کودکان، فناوری توانسته است نسبت به فناوری های روز دنیا کمک نماید؟
ج- فناوری توانسته است در جهت توان بخشی کمک کند ولی در کشور ما خیلی نتوانسته است به اینگونه مددجویان کمک کند زیرا انتظارات، مشکلات و نیازهای این فرزندان بیشتر تغذیه، نگهداری و بهداشت است که فن آوری در این زمینه کارآیی چندانی ندارد.
س – به نظر شما گفتمان مدیریت در حوزه بهزیستی برای مدیران چه می تواند باشد؟
ج – گفتمان باید بر اساس حمایت از این مجموعه ها باشد، بطوریکه این مراکز به نحو بهتری حمایت و هدایت شوند، گرچه تا کنون سازمان بهزیستی نیز این مسائل را به نحو مطلوبی انجام داده است، ولی حمایت باید به گونه ای باشد که این مراکز دچار دغدغه های جانبی نشوند، می توان گفت فرهنگ سازی، اطلاع رسانی و استمرار حمایت و هدایت به عنوان گفتمان مدیریتی در این حوزه مطرح می گردد.